† ZBIGNIEW WROCŁAWSKI urodzony 17 listopada 80 lat temu w Stąporkowie - w centralnym , staszicowskim okręgu przemysłowym , kolebce polskiego przemysłu hutniczego , wychowywał się - nomen omen - na Wydziale Bawełny Strzelniczej Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach , gdzie pracował jako mechanik jego Ojciec Józef.
Szkołę powszechną imienia Józefa Piłsudskiego w Pionkach ukończył z wynikiem dobrym(również z zachowania), uczęszczał do Gimnazjum imienia Tytusa Chałubińskiego w Radomiu , a maturę zdał - już z wynikiem bardzo dobiym(również z zachowania) - na tajnych kompletach w 1943 roku. W tymże roku rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej w Warszawie założonej w 1943 roku przez prof. Bogdana Stefanowskiego , późniejszego twórcę Politechniki Łódzkiej , której Wydział Mechaniczny jubilat ukończył w 1949 roku , także z wynikiem bardo dobrym. W roku 1969 uzyskuje stopień doktora nauk technicznych, a w roku 1976 - po postępowaniu kwalifikacyjnym W Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej - zostaje mianowany docentem.
Pracę zawodową zaczął od corocznych praktyk wakacyjnych jeszcze jako uczeń gimnazjum - bo taka była w Pionkach moda. W czasie wojny pracował jako hydraulik, spawacz, czeladnik kowalski, cieśla, a pod koniec wojny jako pracownik techniczny w przedsiębiorstwie budowlanym. Po wyzwoleniu w styczniu 1945 r. rozpoczął pracę w Państwowej Wytwórni Prochu najpierw przy porządkowaniu Laboratorium Badawczego i Biblioteki, a następnie w Biurze Konstrukcyjnym, gdzie pracował do połowy sierpnia. Od połowy sierpnia 1945 przeniósł się z Ojcem do Łodzi i rozpoczął pracę w biurze konstrukcyjnym Boruty w Zgierzu od jesieni równolegle studiując. W 1946 r - jeszcze jako student Politechniki - zostaje wspólnikiem Wytwórni Aparatury dla Przemysłu Chemicznego Weigt, Wrocławski i S-ka, w której jest również konstruktorem aparatury dla przemysłu chemicznego i włókienniczego, co nie przeszkadzało mu w studiach. Czarne chmury zbierające się nad prywatną przedsiębiorczością były przyczyną, że uległ namowom prof. Mariana Chwaliboga - ówczesnego dyrektora technicznego Centralnego Biura Technicznego Maszyn Włókienniczych, dzisiejszego CENARO i od l stycznia 1950 roku rozpoczął tu pracę, początkowo jako starszy konstruktor, wkrótce kierownik pracowni konstrukcyjnej, kierownik działu maszyn do fizyko-chemicznej obróbki materiałów włókienniczych, a po sześciu latach główny konstruktor, następnie
kierownik Zakładu Naukowo-Badawczego Ogólnych Problemów Technicznych i Dyrektor Naukowy.
W stanie wojennym został przeniesiony przez Ministra Szkolnictwa Wyższego do Instytutu Konstrukcji Maszyn Politechniki Łódzkiej, gdzie pracował do emerytury w 1991 r. Pracy jednak nie przerwał i jako konsultant naukowy współpracuje z CENARO do dnia dzisiejszego.
Równie bogaty jak życiorys jest dorobek naukowy i techniczny Pana Profesora. Dziedziną działalności naukowej i zawodowej Pana Profesora była i jest:
- konstrukcja i eksploatacja maszyn włókienniczych, w tym w szczególności maszyn i aparatury dla procesów fizykochemmicznych,
- zagadnienia dynamiczne w konstrukcji maszyn,
- niezawodność oraz organizacja procesu projektowo-konstrukcyjnego
- Opracował konstrukcję i wdrożył do praktyki przemysłowej ponad 80 maszyn włókienniczych , aparatów i urządzeń do realizacji procesów fizykochemicznych, w tym :
- rodzinę wirówek przemysłowych i laboratoryjnych
- rodzinę suszarek do materiałów włókienniczych
- rodzinę maszyn do fizyko-chemicznej obróbki materiałów włókienniczych
- agregat do impregnacji tkanin spadochronowych
- rodzinę maszyn do wytwarzania włóknin chemicznych
- zrekonstruował i zmodernizował maszyny ciągów produkcyjnych fabryki celulozy i włókna ciętego Celwiskoza w Jeleniej Górze
- był współ projektantem i współkonstruktorem agregatu do produkcji siatek maskowniczych włókninowych do celów obronnych i agregatu do produkcji siatek maskowniczych foliowych.
Pod jego kierunkiem jako głównego konstruktora CBT powstało i zostało wdrożonych do produkcji daleko ponad 100 różnych maszyn włókienniczych i instalacji przemysłowych.
Prace projektowe i konstrukcyjne swoje i kierowanych przez Niego zespołów opierał na gruntownych podstawach naukowych. Jeśli ich brakowało inicjował i prowadził badania naukowe , z których wymienić trzeba:
- badania nad ciągłym przędzeniem jedwabiu i kordu wiskozowego na doświadczalnej maszynie, której był współprojektantem i współkonstruktorem
- badania nad wymianą mas w procesach chemicznej obróbki substratów włóknistych
- zespół badań akustycznych mechanizmów maszyn włókienniczych w tym nad diagnostyką wibracyjną
- opracowanie tłumików hałasu dysz pędzących i teksturujących , oraz tłumiących ustrojów akustycznych do maszyn włókienniczych
- zespół badań w zakresie niezawodności maszyn włókienniczych i ich jakości w tym : system badań niezawodności maszyn włókienniczych i ich jakości
- badania modelowe trwałości i modelowanie fizykalne przyśpieszające procesu zużycia w wyniku tarcia materiałów włóknistych - sformułował własną "zasadę krytycznego strumienia energii" do prognozowania trwałości elementów narażonych na tarcie
- zespół badań problemów technicznych związanych z produkcja sprzętu włókienniczego dla celów obronnych a w szczególności był współuczestnikiem! i w pewnym sensie również współtwórcą Szkoły Szoslanda badań zjawisk dynamicznych w procesach włókienniczych. Wymienić tu należy np.: - wibracyjne dobijanie wątku w maszynach tkackich, badania modelowe układu sprężystego osnowa-tkanina; badania drgań podłużnych osnowy w krośnie; zjawisk dynamicznych w naprężaczach nitek itp.
W swoim dorobku twórczym ma blisko 50 udzielonych przez Urząd Patentowy wynalazków i wzorów użytkowych, w przygotowaniu są obecnie dalsze.
Oprócz wyróżniających się twórczych opracowań technicznych ma w swym dorobku ponad 70 publikacji naukowych i technicznych z dziedziny badań, projektowania i konstrukcji oraz eksploatacji maszyn włókienniczych, na tematy wynikające wyłącznie z badań i opracowań własnych lub badań wykonanych w kierowanych przez Niego zespołach. Ponadto 22 referaty naukowo-techniczne na konferencje, w tym 5 zagranicznych, 5 publikacji popularno-naukowych, 4 recenzje podręczników i książek.
Na wymienienie zasługuje również działalność dydaktyczna i wychowawcza Jubilata. Prowadził na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej wykłady:
- z maszyn do wytwarzania włókien chemicznych,
- z ochrony środowiska w zakresie problematyki związanej z konstrukcją i eksploatacją maszyn włókienniczych,
- wybrane zagadnienia dynamiki maszyn włókienniczych na studiach podyplomowych i doktoranckich,
- Problemy eksploatacji maszyn włókienniczych na studium dla pracowników przemysłu w DOSKO,
- cykl wykładów w języku angjelskim: Principles of Rational Maintenence of Textile Machines (podstawy racjonalnej eksploatacji maszyn włókienniczych w ramach UNIDO, w latach 1973 -1979),
- wykłady i seminarium n.t. wybranych zagadnień projektowania technicznego dla projektantów form przemysłowych w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w latach 1982 - 88.'
Z tytułu funkcji głównego konstruktora, a następnie kierownika Zakładu Naukowo-Badawczego Problemów Ogólno - Technicznych w COBR Maszyn Włókienniczych wykonywał opiekę naukową i kierował szkoleniem konstruktorów w przemyśle maszyn włókienniczych, opiekę merytoryczną nad kilkudziesięcioma dyplomantami Wydziału Mechanicznego i Włókienniczego Politechniki Łódzkiej i Fizyki Uniwersytetu Łódzkiego, opracował kilkadziesiąt prac doktorskich z dziedziny konstrukcji, badań i eksploatacji maszyn na Wydziale Mechanicznym , Elektrycznym i Włókienniczym Politechniki Łódzkiej, był promotorem rozprawy doktorskiej mgr A. Korycińskiego n. t. zjawisk dynamicznych w maszynie żakardowej. Szeroko współpracował z zagranicą:
- z Wsiesojuznym Nauczono- Issledowatielskim Institutom "Tekstilnych Maszin, w Moskwie
- z Textima Forschung (Instytutem Maszyn Włókienniczych) w byłym Karl-Marx-Stadt dziś -jak dawniej - Chemnitz
- z Yyzkumnym Ustavem Textilnich Stroju (YLTTS) w Libercu i jego Oddziałem w Brnie
- z Technische Universitat Karl-Marx-Stadt, Sektion Textiltechnik,
- z Yysoką Szkolą Strojni a Tekstilni w Libercu,
- z Textile Machinery Institut w Manchester
- z Prvni Bmenską Strojimą w Brnie,
Pracę i zaangażowanie Pana Profesora ceniono i doceniano. Został wielokrotnie wyróżniany , wymienię tylko najważniejsze i najbardziej znamienne:
- dyplom "Nauczyciel i Wychowawca Młodzieży"
- Nagrody Ministra Przemysłu Ciężkiego i Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki za wybitne osiągnięcia techniczne: 4-rokrotnie
- Nagrody Ministra Przemysłu Lekkiego i Chemicznego za osiągnięcia techniczne dla obronności kraju: 3-krotnie
- Nagroda "Mistrz Techniki Łodzi" (pierwsza, trzecia i wyróżnienie),
- Krzyż Komandorski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi
- Brązowy, Srebrny i Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju,
- Złota Odznaka za Zasługi dla Rozwoju Przemysłu Maszynowego,
- Złota Odznaka "Zasłużony Pracownik Przemysłu Włókienniczego"
- Złota Honorowa Odznaka SIMP , NOT, Srebrna i Złota Odznaka SWP ;
Jest uznanym twórcą technicznym, osobowością naukową, postacią barwną pełną sił witalnych i młodzieńczego wigoru.
